سمرقند نامی است آشنا, نه تنها برای همه ایرانیان و فارسی زبانان
عالم, بلکه برای همه مردمانی که در گوشه و کنار جهان, این نام را در
افسانه ها و تواریخ خوانده اند و در مسیر آشنایی با بلندترین قله های
فرهنگ و تمدن بشری, آن را به یاد سپرده اند.
اگر از میان همه وجوه و ویژگیهای گوناگون سمرقند, نام این دیار کهن
را تنها در حوزه زبان و ادب پارسی بجوییم, سمرقند و حوالی آن را هم از
خاستگاه ها و پایگاه های اصلی زبان دری و هم زاد بوم بیشترین شاعران و
ادیبان پارسی گوی خواهیم یافت/ از این رو گفتار و گویش سمرقندیان که
از عصر رودکی تاکنون با همه فراز و فرودها هنوز نغز و ناب مانده است,
پهناور این زبان شاید بتواند معیار و شاخصی برای زبان پارسی در خط
که به نامهای فارسی, دری و تاجیکی خوانده میشود باشد...