آلبرت شوایتزر پزشک، فیلسوف، عالم الهیات پروتستانیسم و موسیقیدان آلمانی
است. وی در سال ۱۹۲۸ برندهٔ جایزه ادبی گوته و در سال ۱۹۵۲ جایزه صلح نوبل
شد.آلبرت شوایتزر در روز ۱۴ ژانویه سال ۱۸۷۵ در کایزرسبرگ، منطقهای
آلمانیزبان که پس از جنگ جهانی اول به دست کشور فرانسه افتاد به دنیا آمد.
او کودکی خود را در یکی از روستاهای گونسباخ که پدرش در آنجا کشیش بود
گذراند. وی به موسیقی علاقهٔ فراوان نشان داد و در ۹ سالگی نواختن ارگ را
فراگرفت.او در سال ۱۸۹۳، در دانشگاه استراسبورگ تحصیلات خود را در رشتهٔ
الهیات و فلسفه آغاز کرد، در حالی که آموختن ارگ را در شهر پاریس ادامه
میداد؛ و در سال ۱۸۹۹ دکترای فلسفه و در سال ۱۹۰۰ دکترای الهیات خود را
گرفت. سپس در کلیسای سنت نیکلاس استراسبورگ به عنوان کشیش مشغول به کار شد.
در سال ۱۹۰۵ تحصیلات خود را در رشتهٔ پزشکی آغاز کرد و در سال ۱۹۱۰ مدرک
خود را گرفت.آلبرت شوایتسر در سال ۱۹۱۳ به همراه همسرش هلن که پرستار بود
به لامبارنه در گابن سفر کرد. در سال ۱۹۱۷، درحالی که به فرانسه سفر کرده
بود، همراه با همسرش (که او نیز آلمانی بود) توسط نیروهای نظامی فرانسه
دستگیر شد وتا سال۱۹۱۸ در حبس به سر برد. پس از آزاد شدن، تا سال ۱۹۲۴ در
اروپا ماند و به برگزاری کنسرت یا شرکت در کنفرانسهای متعدد پرداخت، آنگاه
دوباره به لامبارنه بازگشت و به تأسیس بیمارستان در این شهر و روستایی
برای سکونت جذامیان پرداخت.
بر پایهٔ فهرست شاهان سومر، گیلگَمِش پنجمین شاه اوروک و پسر لوگالباندا بود که در حدود ۲۷۰۰ سال پیش از میلاد مسیح [۱] در یک دورهٔ ۱۲۵ ساله بر سومریان حکمرانی میکرد. افسانهها مادر او را ایزدبانویی به نام نینسون دانستهاند.
اوروک یکی از شهرهای باستانی میانرودان در جنوب عراق کنونی بوده است. حماسه معروف گیلگامش درباره او است.