این مقاله به بررسی رابطه بین دو منبع اصلی ریسک پیش‌فرض بانک، یعنی ریسک اعتباری و ریسک نقدینگی می پردازد. ما از نمونه ای استفاده می‌کنیم که در واقع  کلیه بانک‌های تجاری آمریکا در بین سالهای 1998 تا 2010 را در بر می‌گیرد و با استفاده از آن رابطه بین این دو منبع ریسک در سطح سازمانی بانک و نحوه تاثیرگذاری این رابطه بر احتمالات پیش‌فرض را مورد تحلیل قرار می‌دهیم. نتایج ما نشان می‌دهند که هر دو گروه ریسک یک رابطه متقابل همزمان یا دارای تاخیر زمانی که ازلحاظ اقتصادی معنادار باشد، را ارائه نمی‌کنند.بااین‌حال، بر احتمال پیش‌فرض بانک تاثیرگذار هستند. این تاثیر دوگانه است: در حالی که هر دو ریسک به‌صورت مجزا احتمال پیش‌فرض را افزایش می‌دهند، اثر تعامل آنها به سطح کلی ریسک بانکی بستگی دارد و می‌توانند ریسک پیش‌فرض را افزایش یا کاهش دهد. این نتایج بینش های جدیدی در مورد  درک ریسک بانکی ارائه می کند و از اقدامات نظارتی  اخیر که هدف آنها بهبود مدیریت ریسک اعتباری و نقدینگی بانک‌ها بوده است، پشتیبانی می کند.