پروتکل امنیتی لایهٔ انتقال ( Transport
Layer Security )، بر پایه لایهٔ سوکتهای امن(Secure Sockets Layer) که
یکی از پروتکلهای رمزنگاری است بنا شدهاست. این پروتکل امنیت انتقال
دادهها را در اینترنت برای مقاصدی چون کار کردن با پایگاههای وب، پست
الکترونیکی، نمابرهای اینتزنتی و پیامهای فوری اینترنتی به کار میرود.
اگرچه TLS و SSL با هم تفاوتهای اندکی دارند ولی قسمت عمدهای از این
پروتکل کم و بیش یکسان مانده است. لایهٔ سوکتهای امن (Secure Sockets
Layer ) یا اساسال (SSL) پروتکلی است که توسط شرکت Netscape برای ردّ و
بدل کردن سندهای خصوصی از طریق اینترنت توسعه یافته است. SSL از یک کلید
خصوصی برای به رمز درآوردن اطلاعاتی که بر روی یک ارتباط SSL منتقل میشوند
استفاده می نماید. هر دو مرورگر Netscape Navigator و Internet Explorer
(و امروزه تمام مرورگرهای مدرن) از این پروتکل پشتیبانی مینمایند. همچنین
بسیاری از وبسایتها برای فراهم کردن بستری مناسب جهت حفظ کردن اطلاعات
محرمانهٔ کاربران (مانند شمارهٔ کارت اعتباری) از این پروتکل استفاده
مینمایند. طبق آنچه در استاندارد آمده است. URLهایی که نیاز به یک ارتباط
از نوع SSL دارند با :https به جای :http شروع میشوند. SSL یک پروتکل
مستقل از لایه برنامه است (Application Independent). بنابراین،
پروتکلهایی مانند FTP، HTTP و Telnet قابلیت استفاده از آن را دارند. با
این وجود SSL برای پروتکلهای FTP، HTTP و IPSec بهینه شدهاست.