|
|
|
پالئو زلزله شناسی و مطالعات لرزه نگاری جدید در آذربایجان و ضرورت برای ساختمان غشایی زلزلهچکیدهآذربایجان منطقه برخوردهای صفحه همگرا در طول کمر کوه فعال آلپ – هیمالیا می باشد. گسل های شکننده در منطقه آذربایجان عمدتا سنوزوئیک یا جوان تر می باشند. داده های ارائه شده بطور واضح نشان می دهند که سازه های ژئولوژی معمولا در تمام مقیاس ها از ظهور چینه تا منطقه ای تکرار می شوند. به منظور پیش بینی فعالیت زمین لرزه، نیاز به تعیین پیشینه گذشته گسل ها داریم. گسلی که فعال می باشد احتمال دارد مجددا حرکت کند. زمین لرزه های بزرگ 6 مه 1930 در ساعت 22 و 34 دقیقه و 24 ثانیه (GMT) باM=7.3 ، 4 ژانویه 1780 با M=7.7 (زمین لرزه تبریز) و 21 ژوئن 1990 چند دقیقه بعد از نیمه شب به میزان 7.4 (زمین لرزه زنجان – رودبار) و در نزدیکی حدود 320 کیلومتری شمال شرق تبریز، حدود 40 تا 50 هزار کشته داشت، 60000 آسیب دیدند و 50000 تا 60000 بی خانمان شدند. این زمینه لرزه ها بتدریج از شرق به غرب گسیخته شدند. در نتیجه، احتمال وقوع زمین لرزه بزرگ در گسل تبریز شمالی (NTF) و بخش مرکزی گسل تبریز تا خوی – سلماس وجود دارد. میانگین بازه برگشت، 250-300 سال تخمین زده می شود؛ بیش از 60-80 زمین لرزه مخرب در 1000-1200 سال در تاریخچه آذربایجان توصیف شده اند. بنابراین، همانطور که احتمال زمین لرزه های بزرگ و خطرناک در تبریز وجود دارد، ساختمان غشایی میکرو – زلزله تبریز و سایر منطقه های زلزله خیز آذربایجان باید در برنامه ساخت آتی کشور در نظر گرفته شوند و برای برنامه ریزی اقتصاد کلان و صنعتی کشور موثر خواهد بود. کلمات کلیدی: آنالیز داده، زمین لرزه، خطر وابسته به زمین شناسی، برنامه ریزی منطقه ای، گسل شمال تبریز (NTF)
:: برچسب‌ها:
آنالیز داده ,
زمین لرزه ,
خطر وابسته به زمین شناسی ,
برنامه ریزی منطقه ای ,
گسل شمال تبریز ,
NTF ,
پالئو زلزله شناسی ,
لرزه نگاری ,
آذربایجان ,
ساختمان غشایی زلزله ,
مقاله انگلیسی عمران و معماری با ترجمه فارسی ,
مقاله انگلیسی عمران و معماری با ترجمه ,
مقاله انگلیسی عمران و معماری ,
Paleoseismicity ,
new seismicity studies ,
Azerbaijan ,
necessity ,
seismic zonation ,
:: بازدید از این مطلب : 112
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
تاریخ انتشار : چهار شنبه 17 مرداد 1395 |
نظرات ()
|
|
خطرهای ژئومورفولوژیکی برای سد وانیار با تاکید روی فعالیت مجدد گسل تبریز، شمال غرب ایران
چکیده: سد شهید مدنی یا وانیار روی رودخانه آجی چای در شمال تبریز که بر اساس فرم سرخ فوقانی میوسین ساخته شده است. این سنگ شناسی در کل متشکل از ماسه سنگ ها، جوش سنگ ها، خاک رس و سنگ گچ می باشد. گنبدهای نمکی نیز زیر ناحیه مخزن پشت سد می باشد. شیب های پشت مخزن پایدار نیست. رویدادهای غیرمنتظره مانند نشست خاک می توانند بعد از پر شدن مخزن روی دهند که منجر به تخریب زیرساخت می شود. با این حال، جدی ترین رویداد می تواند تراوش آب درون گسل تبریز باشد. این گسل به مدت 220سال است که مجددا فعال نشده است و به نظر می رسد که تراوش آب از مخزن می تواند منجر به حرکت دو سمت صفحه گسل شود. به نظر می رسد که جابجایی گسل می تواند منجر به زمین لرزه ی بیش از 6.5 در مقیاس ریشتر شود. برای جلوگیری از این فعالیت مجدد گسل، پر کردن مخزنمی بایست به تدریج صورت گیرد.
:: برچسب‌ها:
خطرهای ژئومورفولوژیکی ,
سد وانیار ,
فعالیت مجدد گسل تبریز ,
گسل تبریز ,
تبریز ,
شمال غرب ایران ,
آذربایجان ,
آذربایجان ایران ,
سد شهید مدنی ,
مقاله انگلیسی عمران و معماری با ترجمه فارسی ,
مقاله انگلیسی عمران و معماری با ترجمه ,
مقاله انگلیسی عمران و معماری ,
Geomorphologic hazards ,
Vanyar Dam ,
emphasis ,
reactivation of Tabriz fault ,
northwest Iran ,
Iran ,
Azerbaijan ,
tabriz ,
:: بازدید از این مطلب : 88
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
تاریخ انتشار : چهار شنبه 5 تير 1395 |
نظرات ()
|
|
صفحه قبل 2 3 4 5 ... 6341 صفحه بعد
|
|
|
عضو شوید
عضویت سریع
آمار مطالب
آمار بازدید
