مقاومت یعنی جهنم. چون انسان را به «حال عذاب» می افکند.

به محض آرام شدن دریا، کشتیهای انسان از راه می رسند.

هر وضعیت ناهماهنگ، نشانۀ ناهماهنگی در درونِ خودِ آدمی است.

اگر در باطن انسان، ذره ای واکنش هیجانی نسبت به وضعیت ناهماهنگ وجود نداشته باشد، آن وضع برای ابد از سر راهش کنار می رود.

زندگی یک آینه است؛ و ما در دیگران بازتاب چهرۀ خودمان را می بینیم.

گذشته و آینده، سارقان زمان هستند. انسان باید گذشته را متبرک کند. اما اگر این گذشته، او را در اسارت نگاه می دارد، آن را به فراموشی بسپارد. آینده را نیز با این اطمینان که برای او شادمانیهای بی پایان در آستین دارد باید متبرک گرداند. اما کاملاً در حال زندگی کند.

انسان باید رها در لحظه زندگی کند.