كاروانسراها، مهمانخانه هاي بين راهي كشور ايران در طي قرون
متمادي گذشته بوده و سابقه آن به دوره هخامنشي يعني بيش از دو هزار و پانصد
سال قبل مي رسد. در مسير راه هاي مهم بين شهري، كاروانسرا ها به فاصله
مسافتي كه كاروان در يك روز مي توانسته طي كند، ساخته مي شده است. به دليل
خشكي نسبي آب و هوا در بخش عمده اي از كشور ايران و دور بودن شهر ها و
آبادي ها از يكديگر، وجود نقاطي جهت استراحت و تهيه آذوقه در بين راه، امري
حياتي و ضروري بوده و بدون وجود اين ايستگاه ها، طي طريق و ارتباط بين
مناطق مختلف كشور غيرممكن بوده است. از آنجايي كه در دوره پيش از اسلام،
خصوصاً در زمان پادشاهي هخامنشي، وسعت مملكت ايران بسيار زياد بوده و كنترل
اين امپراطوري وسيع احتياج به خطوط ارتباطي منظم و مطمين داشته، مورخين
يونان باستان مانند هرودت و گزنفون از وجود راه هاي امن و كاروانسرا هاي
خوب در ايران خبر مي دهند. هرودت در مورد راه هاي امپراطوري هخامنشي مي
نويسد: «واحد مقياس راه ها پرسنگ است و به مسافت هر چهار پرسنگ منزلي تهيه
شده موسوم به ايستگاه؛ در اين منازل مهمان خانه هاي خوب بر پا گرديده.
عضو شوید
عضویت سریع
آمار مطالب
آمار بازدید
