بارداری و زایمان دو پدیده زیبا و شگفت انگیز خلقتند. بر همین اساس همواره علوم پزشکی، روانشناسی، جامعه شناسی و دیگر علوم مرتبط آن را مورد بررسی قرار داده اند که این فعالیت های علمی با هدف" ارتقا سلامت مادر و جنین و در نتیجه کل جامعه " انجام می شود. در شرایط کنونی، مداخلات فراوان به خصوص در حیطه زایمان، مشکلات جهانی متعددی را از جمله افزایش سزارین، جدایی مادر و نوزاد در بدو تولد، نبود حمایت کافی روحی –روانی از مادر و عوارض مداخلات پزشکی و داروهای مصرفی از جمله داروهای بی دردی، اکسی توسین و عفونت های ناشی از این مداخلات را بوجود آورده است. این مشکلات باعث شده تا امر بارداری و زایمان از نظر فیزیولوژیک مورد مطالعه قرار گیرد. در این مطالعه و نگرش حالگی و زایمان یک پدیده کاملا فیزیولوژیک و طبیعی است و بیشت از آنکه نیازمند مدیریت و مداخله باشد حمایت و همراهی را می طلبد.

در زایمان طبیعی انواع دخالت هاي پزشکی و دارویی انجام می گیرد بالاخص در کشور ما در دو دهه ی اخیر این دخالت ها بی رویه بوده و عوارضی را به دنبال داشته است ولی در زایمان فیزیولوژیک بدون هر گونه دخالت دارویی و پزشکی زایمان صورت می گیرد.یکی از مهمترین وظایف زایمان به عهده سیستم هورمونی بدن است ، چهار هورمون اصلی که در زایمان نقش دارند عبارتند از :اکسی توسین (هورمون عشق)،  اندورفین (هورمون خشنودي و برتري) ، اپی نفرین ، نوراپی نفرین (هورمون تهیج و برانگیختن) ، پرولاکتین (هورمون شیر). چهار هورمون فوق با هم سمفونی زیبایی را در بدن اجرا می کنند . این سیستم در بدن همه پستانداران وجود دارد و به عنوان سیستم لیمیک یا مرکز عاطفی مغز شناخته شده است که در قسمت میانی مغز قرار دارد .براي این که روند زایمان بتواند با بیشترین پتانسیل خود به پیش برود ، این قسمت از مغز باید بر قسمت منطقی مغز تقدم یابد . براي برقراري این وضعیت باید محیط و فضایی آرام و خصوصی با نور ملایم و کم صدا فراهم بیاوریم و هیچ انتظار منطقی از زن زائو نداشته باشیم . در چنین فضایی زن به طور ذاتی شروع به حرکت کرده و صداهایی از خود در می آورد ، به گونه اي نفس می کشد و وضعیتی به خود می گیرد که زایمان را راحت تر می سازد .